Ανοδική προστασία κεντρικής θέρμανσης

Αντικατάσταση ανοδίου κεντρικής θέρμανσης

 Σίγουρα σε όσους υπάρχει κεντρική θέρμανση στην οικία τους, έχουν έλθει στα αυτιά τους όροι όπως ηλεκτρόλυση, ανόδική προστασία και ανόδιο μαγνησίου. Τι είναι όμως αυτοί οι όροι;

   Όταν δύο μέταλλα έρχονται σε επαφή μέσα σε διαβρωτικό περιβάλλον, τότε αποκλειστικά το αγενέστερο μέταλλο διαβρώνεται. Η διάβρωση αυτή ονομάζεται γαλβανική και είναι καθαρά ηλεκτροχημική και λανθασμένα έχει επικρατήσει να ονομάζεται ως ‘’ηλεκτρόλυση’’. Το φαινόμενο εξελίσσεται με τον ακόλουθο τρόπο:

Η διαφορά δυναμικού μεταξύ του χαλκού και του αγενέστερου μετάλλου, προκαλεί ροή ηλεκτρονίων από το αγενέστερο μέταλλο προς το χαλκό. Αυτή η απώλεια ηλεκτρονίων προκαλεί αποδέσμευση κατιόντων στο αγενές μέταλλο τα οποία σχηματίζουν οξείδια με το οξυγόνο του νερού, δηλαδή σκουριά. Οπότε αν λείψει από την εξίσωση ο παράγοντας οξυγόνο, είναι φανερό ότι το φαινόμενο θα συμβαίνει με πολύ αργό ρυθμό. Πάμε να δούμε όμως το φαινόμενο σε πραγματικές συνθήκες.

 

    Είναι σύνηθες σε μία εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης να χρησιμοποιούμε για τις κεντρικές αλλά και τις επιμέρους σωληνώσεις χαλκό και λέβητα χαλύβδινο ή χυτοσιδηρό. Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ανάμεικτες εγκαταστάσεις (χαλκός-χάλυβας)  είναι κυρίως νέες εγκαταστάσεις που ως επί το πλείστων είναι εγκαταστάσεις κλειστού κυκλώματος, άρα χρησιμοποιούν θερμαντικό μέσω, δηλαδή νερό, χωρίς περιεκτικότητα σε οξυγόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι σε αυτές τις εγκαταστάσεις το φαινόμενο συμβαίνει πολυ-πολυ αργά. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως σε αντίστοιχα κυκλώματα με ανοιχτό δοχείο διαστολής που λόγω της εξάτμισης του νερού έχουμε συνεχή εμπλουτισμό  με οξυγόνο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια τις εγκαταστάσεις στις οποίες μετά από κάποια διαρροή μέρος της εγκατάστασης έχει αντικατασταθεί από χαλκοσωλήνα. Επειδή όμως το κόστος ενός λέβητα ή μίας χαλύβδινης εγκατάστασης δεν είναι αμελητέο πρέπει, παρόλη την αργή διαδικασία του φαινομένου να παίρνουμε τα μέτρα μας όσον αφορά την ανοδιακή τους προστασία. Η καθοδική προστασία επιτυγχάνεται με την προσθήκη ράβδου ανοδίου η οποία διαβρώνεται στην θέση του προστατευόμενου μετάλλου και η οποία αντικαθίσταται σε τακτά χρονικά διαστήματα. 

Η ράβδος ανοδίου και το σώμα που παρεμβάλεται στην εγκατάσταση